donderdag, december 08, 2005

Helden

Ik heb deze tekst ooit al eens in m'n mailbox gehad. Voor deze gelegenheid heb ik 'm van het weblog van Hanneke Groentenman geplukt.

"Ben je geboren voor 1977?
DOORLEZEN!!!

Na 1977 geboren: OPHOEPELEN, DIT BEGRIJP JE NIET !!

Hoe is het in godsnaam mogelijk dat wij als geborenen in de
50-er', 60-er en 70-er jaren, nog leven?

Volgens de theroieën anno 2004 zouden we toch al lang dood moeten zijn?

Wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag.
Onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium.
Boven aan een trap was geen hekje; wie te ver ging kukelde naar beneden.
Als je wakker werd in bed hoorde niemand dat, en als er echt iets was
moest je hard schreeuwen voordat je ouders het merkten.
Flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekflessen konden we
gewoon met onze handjes en beperkte motoriek openen.
Poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je met je vingers er
tussen zat waren ze weg,
Op de fiets zat je achterop met je gat op de bagagedrager en
probeerde je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je.
Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op een
fiets.
Water dronken we uit de kraan en niet uit een fles.
Brood stond stijf van conserveringsmiddelen, na twee weken was een
Bums nog net zo vers als in de winkel.
Kleur en smaakstoffen moeten ook toen al bestaan hebben, want zo
rood, groen of geel als die limonade toen was, zie ik ze nu echt niet
meer.
Een kauwgom legde je 's avonds op het nachtkastje en stak je 's
morgens weer in je mond.
Op school hadden ze maar één maat bank met zo'n heerlijk
gevaarlijke klep eraan.
Schoenen waren meestal al ingedragen door broer, zus, neef of zo, en
ook je fiets was of te groot of te klein.
Een fiets had geen versnellingen en als een band kapot was leerde je
vader je zo snel mogelijk om hem zelf te plakken.
We gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de
straatverlichting aan ging. Niemand wist in de tussentijd waar we
waren en we hadden geen GSM mee!
Het bos of een park was een plek om te spelen en geen vieze
mannetjesverzamelplek.
Als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naar toe, je
hoefde niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken. Er ging ook
geen volwassene met je mee.
Wij aten ook al koekjes en kregen brood met veel boter en werden toch
niet dik.
We dronken uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er
ziek van.
Wij hadden geen Playstation, Nintendo, X-box, 64 televisiezenders,
videofilms, dvd, surround sound, eigen televisies, computer of internet.
Wij hadden vrienden!
De televisiezender begon pas om 18.00 uur. Dan kwam een uurtje wat
leuks voor kinderen en oh wee als je daarna durfde op te staan om op
een knopje van een andere zender te duwen (die zaten aan het toestel vast).
Pa bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek.
We hebben ons gesneden, onze botten gebroken, onze tanden zijn eruitgevallen en hier
werd niemand voor naar de rechter gesleept. Dat waren gewoon
'ongelukken' en soms kreeg je er ook nog zelf een extra pak slaag voor.
Wij vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw, er was geen
volwassene die zich er druk over maakte, laat staan een
lieveheersbeestje op je jas knoopte.
Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf; met stokken
sloegen we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de
berg dat we de rem vergeten waren.
We voetbalden op straat, en alleen wie goed was mocht mee doen; wie
niet goed genoeg was moest maar blijven kijken en leren omgaan met
teleurstellingen.
Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde
tijd als wij en kregen dezelfde lessen. Zij deden soms een klas nog
een jaar en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden. De
meester had altijd gelijk.
We smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes, en als
je ze vergeten was kon je op school niets kopen! Als je de korst niet
at had je een beetje meer honger de rest van de dag.
Wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter!
Als je moeder aan de huisdeur naar je zwaaide was je een watje!
Als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de politie.
Ze kwamen wel om je te halen, maar niet om je er uit te lullen. Onze
daden hadden consequenties. Dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen.
Wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid. We
hebben moeten leren er mee om te gaan.

Onze generatie heeft veel mensen voortgebracht die problemen kunnen
oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico durven nemen en
instaan voor de gevolgen.
Hoor jij ook daar bij? GEFELICITEERD! WIJ WAREN HELDEN!

Geboren na 1977? STRONTEIGENWIJS EN TOCH DOORLEZEN HE?
NU WEET JIJ, ZACHTEWATTENKIND, OOK WEER EENS WAT HELDEN ZIJN! "

Geen opmerkingen:

Volgers